Herman van Veen
Een kerstconcert (met gasten)
Datum & tijd
Locatie
Prijzen
Met Sara Leemans, Gaëtane Bouchez, Esmée Pieters, Britt Ottenhoff, Lieke Bax, Saranya Schaap & Edith Leerkes.
We bouwen een leven lang bruggen naar plekken waar we zijn begonnen. En wanneer we daar aankomen zien we alles met nieuwe ogen.
-Andrew O’Hagan-
Moest destijds op de lagere school in het jaarlijkse kerstspel de rol van een kerstbal spelen. Vond dat ongelofelijk stom. Heb er alles aan gedaan om elf, engel, kameel of op zijn minst schaap te mogen wezen. Na veel gedram, gestampvoet en tranen is dat gelukt. Kreeg vier vleugels, twee grote en twee kleine, van strakgespannen vitrage in ijzerdraad. Een wit pakje gemaakt van vergeelde kussenslopen en watten kunstsneeuw in mijn haar. Mocht met engeltjes door het luchtruim zweven, zingen van ‘in de Glohohohohoria’. Tijdens het galmen verdween mijn kinderhoofd in de wolken. Wilde dat dat zingen over ster en stal, mirre, wierook, goud, schaap, os en ezel nooit voorbij zou gaan.
Ho ho ho.
Di 10 dec 2024
20:15 - 21:45
|
Di 10 dec 2024
|
20:15 - 21:45
|
Grote Kerk Alkmaar
|
Grote Kerk Alkmaar
|
Meer informatie | Herman van Veen Een kerstconcert met Sara Leemans, Gaëtane Bouchez, Esmée Pieters, Britt Ottenhoff, Lieke Bax, Saranya Schaap & Edith Leerkes We bouwen een leven lang bruggen naar plekken waar we zijn begonnen. En wanneer we daar aankomen zien we alles met nieuwe ogen. -Andrew O’Hagan- Moest destijds op de lagere school in het jaarlijkse kerstspel de rol van een kerstbal spelen. Vond dat ongelofelijk stom. Heb er alles aan gedaan om elf, engel, kameel of op zijn minst schaap te mogen wezen. Na veel gedram, gestampvoet en tranen is dat gelukt. Kreeg vier vleugels, twee grote en twee kleine, van strakgespannen vitrage in ijzerdraad. Een wit pakje gemaakt van vergeelde kussenslopen en watten kunstsneeuw in mijn haar. Mocht met engeltjes door het luchtruim zweven, zingen van ‘in de Glohohohohoria’. Tijdens het galmen verdween mijn kinderhoofd in de wolken. Wilde dat dat zingen over ster en stal, mirre, wierook, goud, schaap, os en ezel nooit voorbij zou gaan. Ho ho ho. Herinneringen Wij hadden thuis geen geloof, wel veel kaarsen en een kerstboom van de mart met een piek en vol spiegelende ballen, chocoladekransjes van puur en melk. We zongen liedjes over een Kindeke teer in het stro. Engelen die door het luchtruim ‘zwoven’, wijzen uit het Oosten met mirre, wierrook, goud. Dat alles kun je nu online bestellen. Steevast kwamen opa de prediker en oma de schippersvrouw eind jaren veertig met de kerst bij ons eten. Meestal was dat een spoorloos verdwenen konijn dat ik elk jaar weer met Sinterklaas kreeg en dat voor de kerstgelegenheden dan kalkoen genoemd werd. Opa las dan voor uit de oude Statenbijbel vol prachtige prenten het verhaal van Maria en Jozef die alle herbergen afliepen en er nergens plaats was. Sorry jongens, we zitten vol. Uiteindelijk werd het kindje toch geboren in een stal. Wel hardvochtig van al die herbergiers, maar goed, het was ook tweeduizend jaar geleden. Zoiets komt nu niet meer voor. Verscheen de cognac op tafel begonnen de gesprekken over de oorlog, die nooit meer mocht komen, en de lieve vrede. Met die verhalen ben ik opgevoed. Als ze dan toch oorlog moeten voeren laten ze dat dan doen op een tennisbaan, voetbalveld of pingpongtafel. Dat bespaard levens en is een stuk goedkoper. Kerken Zie ik een kerk, heb ik tijd, kijk ik even of hij leeg is. Die kans wordt almaar groter. Sluip naar binnen, zoek een plekje waar ik alles kan zien en niet hoef te praten, niet hoef te geloven, niet hoef te vrezen. Ik kan kijken naar de dansende stofjes in het licht. Luisteren naar wat de stilte allemaal te vertellen heeft. Engelen mogen dan verdwenen zijn, de wonderen de deur uit, de heiligen foetsie. Wat niet weg is, is het licht, dat ‘witstil’ valt door hoge ramen. Ik word daar rustig van. Heb dan soms zo’n gevoel dat er naar me gekeken wordt. Jezus kan het niet zijn. Naast wat angstige schooluitjes waarin mij duidelijk werd gemaakt dat God alles zag, kwam ik pas voor het eerst in kerken nadat een zangjuf ontdekt had dat ik als een meisje kon zingen, dus mocht ik af en toe bij gepaste gelegenheden liedjes als Ave Maria galmen. Tijdens mijn studie aan het Conservatorium kwam ik er vaker als gehuurde violist voor Mattheusmarathons of als geschoold klassieke ‘Faure’ zanger. Hield vooral veel van het Gregoriaans. Werd daarin geschoold op de kerkmuziekschool door professor Herman Strategier. In het grote mensen leven zing ik elke kerst wel ergens op de wereld over hoop in een kerk. De Stephansdom in Wenen, die van Keulen en van Utrecht, in kapelletjes of synagogen of zoals ooit in die houten Hallgrímskirkja in Reykjavik. Zing ik liedjes en vertel verhalen, niet anders dan die ik hoorde toen ik klein was. Versjes over vluchtelingen die een kindje kregen in een stal en over de oorlog die nooit meer komen mag. Noem het voor mijn part gewetensvol zingen tegen het vergeten. |