“Ik heb een terugkeergarantie als vrijwilliger afgesproken”
Anjo van de Ven over haar Grote Kerk
De Noord-Brabantse katholieke levensgenieter verhuisde ruim veertig jaar geleden naar Alkmaar voor de liefde. Wethouder Anjo van de Ven, nog steeds levensgenieter en inmiddels niet meer zo katholiek, voelt zich thuis in onze groeiende en bruisende stad en ziet de Grote Kerk als wezenlijk onderdeel van haar eigen identiteit.
“Ik wil hier nooit meer weg”, vertelt Anjo. “De liefde die mij ruim veertig jaar geleden naar Alkmaar bracht, is al enige tijd overleden. Laatst vond ik in zijn spullen een van de eerste werkstukken die hij maakte op de middelbare school. Dat werkstuk ging over de Grote Kerk.
Hij was een rasechte Alkmaarder en inmiddels voel ik me ook zo. Dat eigenzinnige, tikkeltje recalcitrante dat je hier bij veel inwoners ziet, daar herken ik me wel in. Daarnaast vind ik de cultuur en het erfgoed hier schitterend. Daarom ben ik ook met veel enthousiasme wethouder op dat gebied.”
Terugkeergarantie
“Nadat in 2018 de vorige coalitie viel, besloot ik om van het gepensioneerde leven te gaan genieten en vrijwilliger in de Grote Kerk te worden. Dat heb ik met ontzettend veel plezier gedaan. Toen ik in het voorjaar van 2023 gevraagd werd om terug te keren in de Alkmaarse politiek, heb ik met de kerk een terugkeergarantie afgesproken”, lacht Anjo. “Ik kijk er nu al naar uit!”
Kunst, cultuur en erfgoed
“Als Neerlandica en liefhebber van literatuur en (cultuur)geschiedenis, is het geen toeval dat ik me vol passie inzet voor theater, lezen, erfgoed en musea. Ik houd van kunst in al haar uitingsvormen. Thuis heb ik een notitieboekje liggen waarop staat: All Art Has Been Contemporary. Dat is natuurlijk ook hartstikke waar. Pakweg 500 jaar geleden was deze kerk een supermodern gebouw, waarvan een deel ‘prefab’ in elkaar is gezet.
In mijn optiek heeft het enorm veel waarde om zo’n monument goed te onderhouden. Ik zeg altijd maar zo: als je kunst, cultuur en erfgoed wegdenkt, dan heb je geen stad meer. Dan komt hier niemand meer naartoe. Waarde is meer dan alleen financiële winst. Waarde brengt je iets. Ik zie het een beetje als mijn missie om dat af en toe te vertellen en mijn passie voor cultuur en erfgoed rond te bazuinen. Het voelt dan ook als een cadeau om tot 2026 wethouder te zijn en me – naast vele andere activiteiten – bezig te houden met de nieuwe cultuurvisie. Elke keer als ik op mijn fiets door de stad rijd, denk ik: ik mag weer! Opnieuw een dag het pad vrijmaken voor een toekomst vol verhalen.”
Verhalen vertellen
“De verhalen die het kerkgebouw vertelt, zijn eindeloos. Neem het authentieke Van Covelens-orgel (1511), het nieuwe Grote Raam (2023) en de zestiende-eeuwse gewelfschildering van Van Oostsanen. Waar vind je dat soort (kunst)objecten nou nog? Gratis toegankelijk en verpakt in een prachtig gebouw? Toen ik als vrijwilliger hier de klokkentoren kon laten zien en daadwerkelijk over het Laatste Oordeel liep, voelde ik me elke keer trots. Bovendien vinden heel veel bezoekers een verademing dat je hier in de kerk ook gewoon een kop koffie of een glas wijn kan drinken.”
Wezenlijk onderdeel van Alkmaar
“De kerk is een ijkpunt. Voor Alkmaarders is het een plek waar je afspreekt, of vanuit waar je de weg wijst. En voor mijzelf is het onderdeel van mijn identiteit geworden. Ik denk dat dat voor veel mensen geldt, dat deze plek als iets wezenlijks voelt. Puur omdat het verhaal van je stad onlosmakelijk verbonden is met de Grote Kerk.
Dat vele Alkmaarders zich betrokken voelen bij het monument, blijkt wel uit het Grote Raam, waar ik een bevlogen ambassadeur voor was en ben. Dit prachtige, ambachtelijke raam is voor de helft mogelijk gemaakt dankzij fondsen en subsidies. De andere helft hebben (Alkmaarse) mensen en bedrijven bijgedragen. Zij kochten panelen en hebben acties opgezet om geld in te zamelen. Dat ik in mijn rol als wethouder uiteindelijk de publieksonthulling van het Grote Raam heb mogen doen, vind ik een van de hoogtepunten van 2023.”
Pensioen
“Straks, na deze ambtstermijn, mag ik dan écht met pensioen. Dan vind je me opnieuw als vrijwilliger in de kerk, veel in het theater – bij de nieuwe Alkmaarse theatergroep Blauwdruk bijvoorbeeld – en af en toe met een boek in mijn achtertuin. En ik ga natuurlijk met mijn kleindochters op pad!”